“İçtihat Metni”
MAHKEMESİ : İSTANBUL ANADOLU 1. FİKRÎ VE SINAÎ HAKLAR HUKUK MAHKEMESİ
TARİHİ : 09/09/2014
NUMARASI : 2013/43-2014/191
Taraflar arasında görülen davada İstanbul Anadolu 1. Fikrî ve Sınaî Haklar Hukuk Mahkemesi’nce verilen 09/09/2014 tarih ve 2013/43-2014/191 sayılı kararın Yargıtayca incelenmesi davacı vekili ile davalı vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
İÇİNDEKİLER
Davacının İddia ve Görüşleri
Davacı vekili, müvekkilinin mobilya sektöründe faaliyet gösterdiğini, müvekkili adına 11, 20, 24, 27, 28 sınıf mal ve hizmetler için tescilli olan “O.” ibareli markanın, davalı tarafından izinsiz olarak işletmekte olduğu mobilya mağazasında, reklam ve tanıtım tabelalarında kataloglarında, ticaret evraklarında ve www.o..com alan adlı internet sitesinde kullanmak suretiyle müvekkilinin marka hakkına tecavüz ettiğini ve haksız rekabete sebebiyet verdiğini ileri sürerek, davalının markaya tecavüzünün ve haksız rekabetinin tespitine ve önlenmesine, www.o..com alan adlı internet sitesine erişimin engellenmesine, 556 sayılı KHK’nın 62/b maddesi uyarınca 10.000 TL maddi, 40.000 TL manevi tazminata ve hükmün ilanına karar verilmesini talep ve dava etmiştir.
Davalının İddia ve Görüşleri
Davalı vekili, davalı markasının tanınmış marka olmadığı için müvekkilinin farklı sınıflarda kullanma hakkının bulunduğunu, müvekkilinin davadan haberdar olunca iyi niyetli olarak dava konusu markanın kullanımına son verdiğini savunarak davanın reddini istemiştir.
Yerel Mahkeme Kararı
Mahkemece iddia, savunma, benimsenen bilirkişi raporu ve tüm dosya kapsamına göre davacı markası ile davalı kullanımının arasında işitsel ve kavramsal ayniyet ile görsel benzerlik bulunduğu, her iki tarafın da benzer tür mal ve hizmet yönünden kullanımının söz konusu olduğu, bu nedenle davalı kullanımının davacı markası ile iltibasa sebebiyet verdiği ve davacı markasına tecavüz oluşturduğu gerekçesiyle davanın kısmen kabulüne, davalının davacı markasına tecavüz ettiğinin ve haksız rekabet oluşturduğunun tespitine, önlenmesine, 556 sayılı KHK’nın 66/b maddesi uyarınca 1.105,93 TL maddi tazminatın ve 15.000,00 TL manevi tazminatın dava tarihinden itibaren işleyecek avans faiziyle birlikte davalıdan tahsiline, www.o..com alan adlı internet sitesine erişimin engellenmesine, hükmün gazetede ilanına karar verilmiştir.
Kararı davacı vekili ve davalı vekili temyiz etmiştir.
Yargıtay Kararı
1- Dava dosyası içerisindeki bilgi ve belgelere, mahkeme kararının gerekçesinde dayanılan delillerin tartışılıp, değerlendirilmesinde usul ve yasaya aykırı bir yön bulunmamasına göre, davalı vekilinin tüm, davacı vekilinin aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan sair temyiz itirazlarının reddine karar vermek gerekmiştir.
2- Ancak, mahkemece benimsenen bilirkişi raporunda davalının “o.” markasının Markaların Sınıflandırılmasına İlişkin Tebliğ’in 35/06 sınıfında kullanıldığı ve bu kullanımın da davacının tescilli marka kapsamındaki mallar ile benzer tür hizmetler niteliğinde olduğu belirlendiğine göre, davalının bu kullanımı nedeniyle 556 sayılı KHK’nın 66/b bendi uyarınca, maddi tazminat talebinin de değerlendirilmesi gerekirken bu hususun dikkate alınmaksızın yazılı şekilde tazminata hükmedilmesi doğru görülmemiştir.
Öte yandan, davalıya ait 20/07/2012 tarihli katalog ile uyuşmazlık konusu “o.” tanıtıcı işareti altında satış mağazasında dava konusu ürünlerin tanıtımı yapıldığına göre, marka hakkına tecavüz eyleminin bu tarih itibariyle gerçekleşeceği gözetilmek suretiyle, haksız eylem tarihi bakımından temerrüdün söz konusu katalog tarihinde oluştuğu gözetilerek, faizin başlangıç tarihinin 20/07/2012 olarak belirlenmesi gerekirken sonraki tarih olan fatura tarihlerinden itibaren temerrüt faizine hükmedilmesi dahi isabetli görülmemiş, hükmün açıklanan nedenlerle davacı yararına bozulması gerekmiştir.
SONUÇ:
Yukarıda (1) numaralı bentte açıklanan sebeplerle davalı vekilinin tüm, davacı vekilinin sair temyiz itirazlarının REDDİNE, (2) numaralı bentte açıklanan sebeplerle, davacı vekilinin temyiz itirazlarının kabulü ile hükmün davacı yararına BOZULMASINA, aşağıda yazılı bakiye 840,00 TL temyiz ilam harcının temyiz eden davalıdan alınmasına, ödediği temyiz peşin harcın isteği halinde temyiz eden davacıya iadesine, 12/05/2015 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.
Kaynak-Yargıtay
