“İçtihat Metni”
MAHKEMESİ : İSTANBUL 2.FİKRÎ VE SINAÎ HAKLAR HUKUK MAHKEMESİ
TARİHİ : 18/07/2014
NUMARASI : 2011/61-2014/169
Taraflar arasında görülen davada İstanbul 2.Fikrî ve Sınaî Haklar Hukuk Mahkemesi’nce verilen 18/07/2014 tarih ve 2011/61-2014/169 sayılı kararın Yargıtayca incelenmesi davalı İ.. B.. dışındaki davalılar vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
İÇİNDEKİLER
Davacının İddia ve Görüşleri
Davacı vekili; müvekkilinin ABD yasaları uyarınca kurulu ve faaliyette bulunan D.’ B. Inc. şirketinin bağlı şirketi olduğunu, dünya çapında fırınlanmış ürünler ve kahve restoran zincirlerinin öncülüğünü yapan, günde 3 milyondan fazla müşteriye hizmet veren D.’ D. markasının gerçek sahibi olduğunu, müvekkili markasının dünya çapında özellikle yiyecek içecek sektöründe tanınmış marka olduğunu, davacının markalarının 1991 yılından beri TPE nezdinde tescilli olduğunu, 1997 yılında davacı ile The İ.F.G. Ltd., LLC firması ile çoklu B.Geliştirme ve F. Sözleşmesi’nin imzalandığını, 2004 yılında The İ.F.G.’un H. Y. adlı bir gerçek kişinin sahibi olduğu mevcut sözleşmeyi tüm şartları ile kabul ettiğini, 2006 yılında sözleşmenin D.’ D. F. R.LLC firmasına devredildiğini, 2009 yılında da söz konusu sözleşmenin sona erdiğini, 2010 yılının sonlarına doğru ise davalıların müvekkiline ait markayı kullanmaya devam ettiğinin öğrenildiğini, bu kullanımının müvekkilinin izni ve onayı dışında yapıldığını, müvekkilinin işbu uyuşmazlığı hukuki yollara başvurmadan çözmek istediğini, bu doğrultuda davalılara ihtarname gönderildiğini, söz konusu ihtarnamelere karşı gönderilen ihtarnamede davalıların Yasa Int. LLC ile alt bayilik sözleşmesi imzaladığını ve bu firmaya büyük paralar ödediklerinin belirtildiğini, davacı ile Yasa Int. LLC arasındaki sözleşmede Yasa Int. LLC’ye alt bayilik sözleşmesi yapma gibi bir hak verilmediğini, söz konusu restoranların geçerli bir bayilik sözleşmesi olmaksızın işletildiğini, bu nedenle satışa sunulan ürünlerin kontrol edilmesinin mümkün olmadığını, davalıların müvekkili markasını izinsiz kullandıklarını, bu durumun müvekkilinin marka hakkına tecavüz ve haksız rekabet yarattığını, herhangi bir francise sözleşmesi olmaksızın davalılar söz konusu faaliyetlerde bulunmak suretiyle müvekkilinin markalarından haksız yarar sağladığını belirterek tecavüzün ve haksız rekabetin önlenmesini talep etmiştir.
Davalının İddia ve Görüşleri
Bir kısım davalılar vekili, müvekkillerinin söz konusu sözleşmeler ile elde ettikleri işletme hakkını ticari hayatın tüm gereklerini yerine getirerek kullandığını, davacı şirkete ait markanın Türkiye’deki tanıtımına büyük katkı sağladığını, markanın itibarına zarar verebilecek hiçbir davranışta bulunmadan dürüst ve güvenilir işletmecilik ilkesi çerçevesinde söz konusu işletmelerin devamını sağladığını, müvekkillerinin kullanımının haklı sebebe dayandığını, dava dilekçesinde davacı şirkete ait markanın Türkiye temsilciliğini 1997 yılında The İ. F.G. Ltd. LLC firmasına verdiğini, daha sonra temsilciliğin 2004 yılında H.Y.’ya ait olan Y. I. LLC firmasına devredildiğini, bu devir işleminde H. Yasa’ nın aynı zamanda İ. Besin Sanayi’nin yönetim kurulu başkanı ve en büyük ortağı olduğunu, davacı şirketin Türkiye temsilcisi İ. Besin San. ve Ticaret A.Ş’nin yönetim kurulu başkanının H. Y. olduğunu bilmemesinde imkan olmadığını, dava sürecinin ve süreç sonunda alınacak kararın İ. B. San. ve Tic. A.Ş’yi etkilediği için davaya dahil edilmelerini talep ettiklerini, davacının markasının tanınmış marka olmadığını, davacı şirketin Türkiye’deki işletmeleri 2010 yılının sonuna doğru öğrendiği beyanının tamamen gerçek dışı olduğunu, davacı şirket söz konusu işletmeleri açıldığı günden bu yana bildiğini, ayrıca Türkiye’de davacı şirkete ait markalı ürünlerin kullanıldığı çok sayıda bu şekilde işletilen işletme bulunduğunu savunarak davanın reddini istemiştir.
Yerel Mahkeme Kararı
Mahkemece, iddia, savunma, benimsenen bilirkişi raporu ve dosya kapsamına göre, davacıya ait markaların TPE, WIPO ve CTM nezdindeki tescilleri de dikkate alındığında, D.’ D. markasının tanınmış marka olduğu, marka hakkına tecavüzden söz edebilmek için tecavüz edenin kusurlu olmasının şart olmadığı, bu nedenle davalıların söz konusu eylemlerinin davacının marka hakkına tecavüz teşkil ettiği, ayrıca www.dunkindonutsturkey.com alan adının da 556 sayılı KHK madde 9/ll-e kapsamında davacının marka hakkına tecavüz teşkil ettiği gerekçesiyle davanın kabulüne karar verilmiştir.
Karar, bir kısım davalılar vekili tarafından temyiz edilmiştir.
Yargıtay Kararı
Dava dosyası içerisindeki bilgi ve belgelere, mahkeme kararının gerekçesinde dayanılan delillerin tartışılıp, değerlendirilmesinde usul ve yasaya aykırı bir yön bulunmamasına göre, İ.. B.. dışındaki davalılar vekilinin tüm temyiz itirazları yerinde değildir.
SONUÇ:
Yukarıda açıklanan nedenlerden dolayı, İ.. B.. dışındaki davalılar vekilinin bütün temyiz itirazlarının reddiyle usul ve kanuna uygun bulunan hükmün ONANMASINA, aşağıda yazılı bakiye 2,50 TL temyiz ilam harcının temyiz edenden alınmasına, 10/06/2015 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.
Kaynak-Yargıtay
