“İçtihat Metni”
MAHKEMESİ : İSTANBUL 3.FİKRÎ VE SINAÎ HAKLAR HUKUK MAHKEMESİ
TARİHİ : 03/06/2014
NUMARASI : 2013/168-2014/139
Taraflar arasında görülen davada İstanbul 3.Fikrî ve Sınaî Haklar Hukuk Mahkemesi’nce verilen 03/06/2014 tarih ve 2013/168-2014/139 sayılı kararın Yargıtayca incelenmesi davalı vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
İÇİNDEKİLER
Davacının İddia ve Görüşleri
Davacı vekili, müvekkili birliğin staj ve sınav işlerinden sorumlu Temel Eğitim ve Staj Merkezi olan Tesmer’in internet adresinin www.t..org.tr olduğunu, müvekkilinin T. adını 28/08/2006 tarihinde 2006/41678 sayı ile adına marka olarak tescil ettirdiğini, davalının ise www.e-t..com adlı internet sitesi adresinde bu ibareyi kullanarak bu site üzerinden SMMM Staja Başlama ve Yeterlilik sınavlarına yönelik hazırlık setleri pazarladığını, internet sitesinde arama yapıldığında ilk sırada davalının sitesinin çıktığını, arama yapan çok sayıda stajyer ve stajyer adayının söz konusu sitenin müvekkiline ait olduğunu düşündüğünü ve bu durumun müvekkilinin marka haklarına tecavüz teşkil ettiğini ileri sürerek, marka hakkına tecavüzün tespiti ile, men ve ref’i, davalıya ait siteye erişimin engellenmesini talep ve dava etmiştir.
Davalının İddia ve Görüşleri
Davalı vekili, müvekkilinin adresi itibariyle mahkemenin yetkili olmadığını, davanın derdest olduğunu, İstanbul 1. Fikir Sınai Haklar Hukuk Mahkemesin’de 2013/153 Esas sayılı ve İstanbul 4. Fikri Sınai Haklar Hukuk Mahkemesin’de 2013/171 Esas ile görülen davaların iş bu dava ile birleşmesi gerektiğini, müvekkilinin “www.e-t..com” adresli internet sitesindeki kısaltma ibarenin açılımının Türkiye Eğitim Setleri Merkezi olduğunu, müvekkilinin çeşitli internet siteleri üzerinden farklı konularda eğitim vcd ve dvd’lerin satışını yaptığını, bu faaliyetleri için gerekli yasal izinleri aldığını, davacı ile aynı alanda faaliyet göstermediğini, davacıya ait internet sitesindeki tesmer şeklindeki kısaltılmış ibarenin açılımının ise “Temel Eğitim ve Staj Merkezi “ olduğu hususunun, davacının da kabulünde olduğunu, bu ibarenin müvekkilinin kullandığı kısaltma ile benzerlik taşımadığını savunarak, davanın reddini istemiştir.
Yerel Mahkeme Kararı
Mahkemece, iddia, savunma, deliller ve tüm dosya kapsamına göre, internet alan adı kullanımı iddası ile açılan davada fiilin sonuçlarının Türkiye’nin her yerinde gerçekleşeceği bu nedenle mahkemenin yetkili olduğu, ayrıca derdestlik itirazı yönünden ise tesmer markasına tecavüz iddiasıyla ilgili açılan diğer davalara konu site uzantılarının farklı olduğu, bu nedenle derdestlik itirazının yerinde olmadığı, davalının davacıya ait tescilli “T.” ibareli markayı internet site adresinde ve sayfa içeriklerinde esas unsur içerir şekilde kullandığı, 08/08/2012 tarihinde “TEOS” ibareli 16. sınıftaki marka başvurusunun 2012/69986 sayılı numarası aldığı ve hala işlemde olduğu ancak davalının tescil başvurusundaki marka yerine davacıya ait markayı kullanmak suretiyle davacının marka hakkına tecavüzde bulunduğu, ayrıca davalının markaya tecavüz ettiği site uzantısının “com” olması nedeniyle Türkiye’den müdahale edilemeyeceği, tecavüzlü unsurun ve bu içerikli sayfaların kaldırılamayacağı bu nedenle davalının internet sitesine Türkiye’den erişiminin engellenmesi gerektiği gerekçesiyle davanın kabulüne karar verilmiştir.
Kararı, davalı vekili temyiz etmiştir.
Yargıtay Kararı
Dava dosyası içerisindeki bilgi ve belgelere, mahkeme kararının gerekçesinde dayanılan delillerin tartışılıp, değerlendirilmesinde usul ve yasaya aykırı bir yön bulunmamasına göre, davalı vekilinin tüm temyiz itirazları yerinde değildir.
SONUÇ:
Yukarıda açıklanan nedenlerden dolayı, davalı vekilinin bütün temyiz itirazlarının reddiyle usul ve kanuna uygun bulunan hükmün ONANMASINA, aşağıda yazılı bakiye 2,50 TL temyiz ilam harcının temyiz edenden alınmasına, 01/07/2015 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.
Kaynak-Yargıtay
