“İçtihat Metni”



MAHKEMESİ :ASLİYE HUKUK MAHKEMESİ

Taraflar arasında görülen davada … 3. Asliye Hukuk Mahkemesi’nce verilen 16/04/2013 tarih ve 2008/601-2013/248 sayılı kararın Yargıtayca incelenmesi davacılar vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi … tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:

Davacının İddia ve Görüşleri


Davacılar vekili, …, … İskenderoğlu, … ve …’nun 26.12.1996 tarihinde, “İskender Kepapçısı, … İskender Kebapçısı, … İskender Kebabı, Hakiki İskender Kebabı, İskender Kebabı, … Kebapçı İskender, Kebapçı İskender ve İskender” markalarını 42. sınıf için hizmet markası olarak müştereken tescil ettirdiklerini, müşterek maliklerin birlikte bir işletme kurmadıklarını, müştereken de bu markaları hiç bir zaman tescil edildiği gibi kullanmadıklarını,tarafların ayrı ayrı işlettikleri kendi işletmelerinde kendi markalarını kullandıklarını, söz konusu 8 markanın koruyucu marka olarak düşünüldüğünü ileri sürerek; dava konusu müşterek markaların kullanılmama sebebi ile 556 sayılı KHK’nın 14. maddesi uyarınca hükümsüzlüklerine karar verilmesini talep ve dava etmiştir.

Davalının İddia ve Görüşleri


Davalılar vekilleri, davanın reddini istemişlerdir.

Yerel Mahkeme Kararı


Mahkemece, iddia, savunma, bilirkişi raporu ve dosya kapsamına göre, dava konusu markaların müşterek marka oldukları, bu sebeple sahipleri tarafından kendi işletmelerinde ayrı ayrı kullanılabilecekleri, böyle bir kullanım nedeni ile dava konusu markaların hükümsüzlüğüne karar verilemeyeceği, davacının hükümsüzlük talep edebilmesi için yasaca aranan zarar gören sıfatının markayı kullanma imkanının kısıtlanmış olması sebebine dayanamayacağı gerekçesiyle; davanın reddine karar verilmiştir.


Kararı, davacılar vekili temyiz etmiştir.

Yargıtay Kararı


Dava dosyası içerisindeki bilgi ve belgelere, mahkeme kararının gerekçesinde dayanılan delillerin tartışılıp, değerlendirilmesinde usul ve yasaya aykırı bir yön bulunmamasına göre, davacılar vekilinin tüm temyiz itirazları yerinde değildir.


SONUÇ:

 Yukarıda açıklanan nedenlerden dolayı, davacılar vekilinin bütün temyiz itirazlarının reddiyle usul ve kanuna uygun bulunan hükmün ONANMASINA, aşağıda yazılı bakiye 0,90 TL temyiz ilam harcının temyiz eden davacılardan alınmasına, 28/05/2014 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.

Kaynak-Yargıtay