Marka İşlemleri
Patent İşlemleri
Tasarım İşlemleri
Kalite İşlemleri
Satılık Markalar
Kampanyalar
“İçtihat Metni”
MAHKEMESİ : İSTANBUL 3.FİKRÎ VE SINAÎ HAKLAR HUKUK MAHKEMESİ
Taraflar arasında görülen davada İstanbul 3.Fikrî ve Sınaî Haklar Hukuk Mahkemesi’nce verilen 13.04.2011 tarih ve 2006/635-2011/102 sayılı kararın Yargıtayca incelenmesi davalı vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi … tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacının İddia ve Görüşleri
Davacılar vekili, müvekkillerinden …’ın 1987 yılında Almanya’da kurulmuş, bilgi teknolojisi alanında üretim yapan bir şirket olduğunu, üretilen ve sunulan hizmetlerin Türkiye dahil Avrupa başta olmak üzere dünyanın bir çok ülkesinde faaliyetinin bulunduğunu, diğer müvekkilinin ise markayı lisans yolu ile kullandığını, davalı ile bizzat ticari ilişkide bulunanın bu müvekkili olduğunu, davalının müvekkiline ait “SKYSTAR” markalı ürünlerin Türkiye’de satış ve dağıtımını yapan şirketlerden biri olarak taraflar arasındaki ticari ilişkinin uzun yıllar devam ettiğini, davalının müvekkili markasının tanınmışlığından faydalanmak ve müvekkilini zarara uğratmak amacıyla ve müvekkilinin herhangi bilgi ve onayı olmaksızın “SKYSTAR” markasını kendi adına tescil ettirdiğini, söz konusu marka üzerinde gerçek hak sahibinin müvekkili olduğunu ileri sürerek davalı adına 2004/42439 sayı ile tescilli “SKYSTAR” ibareli markanın hükümsüzlüğünü, sicilden terkinini ve hükmün ilanını talep ve dava etmiştir.
Davalının İddia ve Görüşleri
Davalı vekili, davacının Alman malı olarak tanıtığı “SkyStar2” markalı ürününü Çin’de ürettiğini, 2004 yılında bu durumu tespit eden müvekkilinin davacı ile ticari ilişkisini sonlandırdığını, taraflar arasında ilk görüşmenin başladığı 2001 yılında söz konusu ibarenin Almanya’da henüz tescil ettirilmemiş olduğunu, SKYSTAR markasının yaratıcısının 1968 yılında Bulova Watch Company olduğunu, söz konusu ibarenin birçok şirket tarafından tescil ettirilmiş olduğunu, SKYSTAR markalı ürünlerin ilk defa müvekkili trafından ithal edilerek Türkiye piyasasına sunulduğunu ve tanıtım yapıldığını savunarak davanın reddini istemiştir.
Yerel Mahkeme Kararı
Mahkemece, iddia, savunma ve benimsenen bilirkişi raporuna göre, davacının Türkiye’de Skystar ibareli tescilli markasının bulunmadığı, ancak 2000 yılından bu yana Avrupa Topluluğu Markası olarak 39760063 sayı ile tescilli olduğu, iki nolu davacı şirketin ticaret sicilinde Technisat Data Services S.A. unvanı ile tescilli iken ünvanda değişiklik yaptığı ve Technisat Digital S.A. unvanını aldığı, Skystar ibareli markanın 1 nolu davacı tarafından iki nolu davacıya lisans vermek suretiyle markayı yıllardır Türkiye de kullandırdığı ve aynı sektör de faaliyet gösteren davalının davacı markasını bilmesi gerektiği, bu sebeple davalının basiretli tacir gibi hareket etmediği ve M.K. 2. maddesinden yararlanamayacağı, Skystar markasını taşıyan ürünlerin Türkiye’de satıldığı ve aynı ibareyi taşıyan davalı markasının kötü niyetli tescil edildiği, marka üzerinde öncelik hakkının 1 nolu davacıya ait olması sebebiyle ve başkasına ait olduğunu bildiği markayı davalının tescil ettirmesi nedeniyle tüm dosya kapsamı nazara alındığında da hükümsüzlük koşullarının oluştuğu gerekçesiyle davalı adına tescilli 2004/42439 sayılı “SKYSTAR” ibareli markanın hükümsüzlüğüne ve sicilden terkinine karar verilmiştir.
Kararı davalı vekili temyiz etmiştir.
Yargıtay Kararı
Dava dosyası içerisindeki bilgi ve belgelere, mahkeme kararının gerekçesinde dayanılan delillerin tartışılıp, değerlendirilmesinde usul ve yasaya aykırı bir yön bulunmamasına göre, davalı vekilinin tüm temyiz itirazları yerinde değildir.
SONUÇ:
Yukarıda açıklanan nedenlerden dolayı, davalı vekilinin bütün temyiz itirazlarının reddiyle usul ve kanuna uygun bulunan hükmün ONANMASINA, aşağıda yazılı bakiye 05,90 TL temyiz ilam harcının temyiz eden davalıdan alınmasına, 20.05.2013 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.
Kaynak-Yargıtay