“İçtihat Metni”

MAHKEMESİ :ASLİYE HUKUK MAHKEMESİ


TÜRK MİLLETİ ADINA

Taraflar arasında görülen davada Kocaeli 3. Asliye Hukuk Mahkemesi’nce (Fikri ve Sınaı Haklar Hukuk Mahkemesi Sıfatıyla) verilen 18/06/2015 gün ve 2013/470 – 2015/459 sayılı kararı onayan Daire’nin 13/06/2017 gün ve 2016/610 – 2017/3667 sayılı kararı aleyhinde taraf vekilleri tarafından karar düzeltilmesi isteğinde bulunulmuş ve karar düzeltme dilekçesinin süresi içinde verildiği de anlaşılmış olmakla, dosya için düzenlenen rapor dinlenildikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra gereği konuşulup düşünüldü:

Davacının İddia ve Görüşleri


Davacılar vekili, müvekkili şirketin bayisi olmayan davalı iş yerinde 22/03/2013 tarihinde mahkeme aracılığıyla yapılan tespitte müvekkili şirketlerin markasını taşıyan ve müvekkillerine ait olan 1000 adet sübaplı 12 kg’lık mutfak tüpü, 200 adet vanalı 12 kg’lık mutfak tüpü ve 1047 adet 2 kg’lık piknik tüpü olmak üzere toplam 2247 adet tüp bulunduğunun tespit edildiğini, davalının bayi olmadığı halde müvekkillerine ait “Milangaz” ve “Likidgaz” markalı tüpleri kendi yedine bulundurup piyasada dolaşımını önlemek suretiyle haksız rekabet fiilini işlediğini, müvekkillerinin demirbaşları arasında yer alan ve mülkiyeti onlara ait olan tüplerin piyasadan çekildiğini, dönüşümünün yapılamadığını ve bu nedenle müvekkillerinin öz sermaye kaybının yanı sıra abone ve kâr kaybına neden olunduğunu ayrıca, müvekkillerinin ticari itibar kaybına uğradıklarını, marka ve imajlarının zedelendiğini ve bu suretle maddi ve manevi zararlara uğratıldığını ileri sürerek, davalının eylemlerinin markaya tecavüz ve haksız rekabet teşkil ettiğinin tespitini, men’ini, davalı uhdesinde tespit edilen tüplerin imhası ile, fazlaya ilişkin hakları saklı kalmak kaydıyla, kâr yoksunluğu sebebiyle Milangaz A.Ş. için 500,00 TL, ıslahla 1.978,23TL maddi, Likitgaz A.Ş. İçin 1.500,00TL, ıslahla 15132,92 TL maddi, tüplerin değeri sebebiyle Milangaz A.Ş. için 1.000,00 TL, ıslahla 8.334,00 TL maddi, Likitgaz A.Ş. için 3.000,00 TL, ıslahla 63.312,00 TL maddi, Milangaz A.Ş. için 5.000,00 TL manevi, Likitgaz A.Ş. için 35.000,00 TL manevi tazminatın dava tarihinden itibaren reeskont faiziyle davalıdan tahsilini ve hükmün ilanını talep ve dava etmiştir.

Davalının İddia ve Görüşleri


Davalı vekili, davanın reddini istemiştir.

Yerel Mahkeme Kararı


Mahkemece iddia, savunma, toplanılan deliller, bilirkişi raporu ve tüm dosya kapsamına göre, davanın kısmen kabulü ile, davalının eylemlerinin, marka tecavüzü ve haksız rekabet olduğunun tespiti, men’i, önlenmesi, Likitgaz A.Ş. yönünden takdiren 58.830,00 TL maddi, 5.000,00 TL manevi, maddi tazminatın 4.500,00 TL’lik kısmı ile hükmedilen manevi tazminatın dava tarihi olan 01/04/2013 tarihinden, bakiye 54.300,00 TL maddi tazminatın ise, ıslah tarihi olan 09/04/2015 tarihinden itibaren, Milangaz A.Ş. yönünden takdiren 7.730,00 TL maddi, 1.000,00 TL manevi tazminata, maddi tazminatın 1.500,00 TL’lik kısmı ile hükmedilen manevi tazminatın tamamının dava tarihi olan 01/04/2013 tarihinden, bakiye 6.230,00 TL maddi tazminatın ise, ıslah tarihi olan 09/04/2015 tarihinden itibaren işleyecek reeskont avans faiziyle davalıdan tahsiline, el konulup davalıya teslim edilen tüplerin imha edilmesine ve hükmün ilanına dair verilen kararın taraf vekillerince temyiz edilmesi üzerine karar Dairemizce onanmıştır.


Taraf vekilleri bu kez karar düzeltme isteminde bulunmuştur.

Yargıtay Kararı


Dosyadaki yazılara, mahkeme kararında belirtilip Yargıtay ilamında benimsenen gerektirici sebeplere göre, taraf vekilleri HUMK 440. maddesinde sayılan hallerden hiçbirisini ihtiva etmeyen karar düzeltme isteğinin reddi gerekir.


SONUÇ:

Yukarıda açıklanan nedenlerden dolayı, taraf vekillerinin karar düzeltme isteğinin HUMK 442. maddesi gereğince REDDİNE, aşağıda yazılı bakiye 27,10 TL karar düzeltme harcının ve 3506 sayılı Yasa ile değiştirilen HUMK 442/3. maddesi hükmü uyarınca takdiren 389,49 TL para cezasının karar düzeltilmesini isteyenden alınarak Hazine’ye gelir kaydedilmesine, 30/04/2019 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.

Kaynak; Yargıtay